wn wspomnienia

Po 1989 r. profesje maklera i doradcy inwestycyjnego były w Polsce nowymi zawodami. Już wtedy kojarzyłem, że makler operujący na parkiecie najpierw działa, a później myśli, a ja wolałem odwrotnie.   Będę się tu posiłkował cytatami z książki Nicka Leesona "Łajdak na giełdzie", facet doprowadził do upadłości Barings Bank, więc chyba wie co mówi, a ponieważ książkę pisał w pierdlu więc już nie musiał nic ukrywać.  „Zawsze prowadziliśmy te głupie pogawędki, tak jakby któryś z nas wiedział, co się będzie działo z rynkiem bądź miał jakąś strategię. Obaj wiedzieliśmy, że gdy wchodzi się na parkiet, gdy wokół rozlega się zgiełk, podejmuje się decyzje z perspektywą najbliższych dwóch sekund, a co trzy minuty zmienia się zdanie na temat tego, co się robi." (str. 55)   Maklerem nie chciałem zostać. To zawód dla młodych. Młodym łatwiej podejmować szybkie decyzje ponieważ w momencie ich podejmowania nie czują na sobie brzemienia odpowiedzialności za skutki, które te decyzje...

Motto : Posłuchajcie ludkowie, co wam dziadek opowie (Tadeusz Żeleński Boy)   W roku 1989 r. komuna padła, nie wiadomo było co robić dalej.  Miałem wtedy trzydzieści trzy lata (wiek chrystusowy). Cieszyliśmy się, że upadek komuny nie skończył się przelewem krwi. Jak kamera rejestrująca przebieg wydarzeń oglądaliśmy świat z perspektywy żabiej, czyli z dołu, i uważaliśmy porozumienie przy okrągłym stole za sukces, nie wiedzieliśmy wtedy jeszcze, że Wałęsa był Bolkiem, a Michnik, Kuroń, Frasyniuk i wielu innych to zwykłe ciule, które myślały tylko o tym, jak się obłowić i jak wystrychnąć innych oraz cały naród na dudków.  Dzisiaj, po następnych trzydziestu trzech latach (Chrystus mi się tu pałęta) patrząc z perspektywy ptasiej, czyli z góry, łatwiej ocenić przeżyte lata i wysnuć przestrogi dla młodego pokolenia, jakkolwiek ono i tak nie będzie dziadka słuchało.  Jako księgowy w średnim wieku mogłem zostać kim chciałem, ale nie wiedziałem wtedy, co to jest...