wn wspomnienia

6. Działalność samodzielna Banki i zakłady ubezpieczeń   Nie badałem sprawozdań finansowych banków i zakładów ubezpieczeń, ponieważ nie miałem odpowiednich kwalifikacji i doświadczenia. Jakkolwiek kilka lat pracowałem w zakładzie ubezpieczeń i podzielę się tu kilkoma zdaniami.  Założenie banku lub spółki ubezpieczeniowej może być korzystne. Dajemy swoim firmom kredyty i wysokie odszkodowania. Kredytów nie spłacamy. Bank i Spółka ubezpieczeniowa pada. Pieniądze pozostają w naszych firmach.  Zwracam także uwagę, że zakłady ubezpieczeń chwalą się wysokimi zyskami, a przecież pierwsze zakłady ubezpieczeń wzajemnych powstawały po to, aby w przypadku katastrofy, wspólnicy ubezpieczalni złożyli się na odszkodowanie dla wspólnika, który poniósł szkodę. Nie było składek, wypłaty dokonywano po poniesieniu szkody bezpośrednio z kont wspólników.  Jeżeli nawet przyjmiemy, że w firmie ubezpieczeniowej potrzebny jest aparat administracyjny i konieczne jest uiszczanie składek, to wysoki zysk w ubezpie

   6. Działalność samodzielna Urzędniczenie zawodu księgowego   Sprawozdanie partii i różnice kursowe (z opowiadania kolegi): dowiedziałem się z trzeciej ręki o śmiesznej sytuacji, która dotyczyła rozliczenia wydatków partii, która wykazała różnice kursowe. W pierwszej wersji Państwowa Komisja Wyborcza odrzuciła rozliczenie, ponieważ różnice kursowe nie figurowały w zestawie dopuszczalnych wydatków.  Wniosek: inne partie nie wykazywały w sprawozdaniach finansowych różnic kursowych?  Spółki notowane na giełdzie otrzymują od Komisji Nadzoru Finansowego i Giełdy różne checklisty, których zadaniem jest pozyskanie danych potrzebnych do oceny poprawności sporządzanych sprawozdań finansowych. Oceny sporządzenia checklisty dokonują urzędnicy. Znajomość rachunkowości przez te osoby jest szczątkowa. W jednej z takich checklist widziałem zarzut, że w części dotyczącej przepływów operacyjnych w sprawozdaniu z przepływów pieniężnych figuruje kwota wyniku na zbyciu rzeczowych aktywów trwałyc

  6. Działalność samodzielna Druga Spółka   Druga spółka była spółką Artura, dopisaliśmy się do niej z Justyną. Zawsze to lepiej pracować wspólnie niż samodzielnie.  W każdym roku kto inny zajmował się akcją ofertową. Kiedy przyszła kolej Artura, zatrudnił do współpracy algorytm, który wyliczał wysokość wynagrodzenia za badanie i wpisywał do oferty. Pomysł był dobry, ale algorytm był nowy. Artur wysłał oferty bez sprawdzenia wyników działania algorytmu. Okazało się, że algorytm zaniżał wysokość wynagrodzenia za badanie o około 60%.  Jedna z firm zaprosiła nas do siebie, aby przedyskutować naszą ofertę. Oferta opiewała na 7.000,00 zł, podczas gdy uczciwe wynagrodzenie wynosiło 17.000,00 zł. Poszedłem do nich z Piotrem. Powiedziałem prawdę o pomyłce algorytmu, ale nie uwierzyli, myśleli prawdopodobnie, że specjalnie zaniżamy wysokość wynagrodzenia, a po podpisaniu umowy zażądamy dodatkowego wynagrodzenia za każdą dodatkową czynność, która wyniknie w trakcie badania. Nie podpisali

6. Działalność samodzielna   Przez kilka pierwszych lat pracowałem samodzielnie, aż tu nagle …   Pierwsza Spółka   Założyliśmy spółkę o nazwie „EL-WW audyt i doradztwo Sp. z o.o.” E – Ela z Krakowa, L – Lech operujący w Warszawie, WW – Waldek i Włodek z Gdańska. Założyliśmy spółkę w Krakowie, żeby było szybciej, Ela powoływała się na znajomości wśród prawników (co okazało się bulszitem), w Gdańsku przenoszono wydział KRS, w Warszawie nie warto było ryzykować.  W powieści Josepha Hellera „Paragraf 22” mamy do czynienia z sytuacją, w której prezydent powoływał prezesa sądu najwyższego, a ten zatwierdzał wybór prezydenta. Ponieważ wybrano prezydenta w czasie gdy posada sądu najwyższego wakatowała, powstała sytuacja pustki prawnej.  Z podobną sytuacją mamy do czynienia w powieści Carla Zuckmayera „Kapitan z Koepenick” (słowiańskie Księstwo Kopanickie znikło z mapy Europy w XII w). Zgodnie z pruskim porządkiem prawnym tytułowy bohater nie mógł dostać pracy w Berlinie, bo nie

  4. Wielka korporacja (dokończenie)   Zwolnienie pracownika   Doszliśmy do momentu, w którym korporacja zwalnia pracownika, nie opiszę własnego zwolnienia, gdyż odbyło się ono w przyzwoity sposób, opiszę pierwszą redukcję zatrudnienia obserwowaną przeze mnie w korporacji.  Po wezwanie do gabinetu partnera niewolnicy przebywali w nim kilkadziesiąt minut. Kiedy z niego wracali już nie mieli komputera, ani dostępu do sieci, ich rzeczy prywatne były spakowane do kartonu. Nieszczęśnicy żegnali się z pozostałymi pracownikami i wychodzili z zakazem wstępu do korporacji, w której do tej pory było im wmawiane, że byli „the best”, sami wybierani. Nawet do takich osób korpofeudalna korporacja nie miała zaufania, i traktowała ich jak bydło.  Tu sobie przypomniałem, że firma Boniego, byłego ministra pracy i polityki socjalnej, doradzała jak obejść przepisy ustawy o zwolnieniach grupowych, wprowadzonej za tego ministra. To nic zdrożnego, byli ministrowie też muszą z czegoś żyć. To samo

   5. Klienci Złodziejska prywatyzacja   Po co bawić się w koronkowe operacje przejmowania spółek lub ich majątku, skoro można przeprowadzić prywatyzację tak jak w Polsce: w chamski sposób, na zasadzie: „przyjechali bandyci, każdy kradnie to co chwyci”. Uczciwi byli gnojeni.  Wystarczyło przedsiębiorstwo państwowe osłabić odebraniem zleceń lub w inny sposób, a potem sprzedać po zaniżonej cenie; później okazywało się, że nieruchomości, na których spółka stoi, są więcej warte niż cena sprzedaży spółki.  Albo wystarczyło podzielić przedsiębiorstwo państwowe lub komunalne na kilka mniejszych; w jednym zostawić zdrowe aktywa, a w pozostałych zbędnych pracowników i długi. Te dobre przedsiębiorstwa było dla naszych, a te zepsute dla frajerów.  Oto przykład takiej prywatyzacji. Zacytuję cały artykuł, który ukazał się w nie istniejącym już tygodniku (chyba tygodniku) o nazwie Cash, 17 czerwca 1994 r. Autorem artykułu był Janusz Kniaźnikiewicz a tytuł artykułu brzmiał "Gdański łąc

  5. Klienci Sprawozdania skonsolidowane   Nikt w Polsce przed 1989 r. nie sporządzał sprawozdań skonsolidowanych grup kapitałowych, a przynajmniej nie było takiego obowiązku. Ustawowe wzory sprawozdania skonsolidowanego robili wybitni polscy teoretycy. Te wzory zawierały wszystkie możliwe błędy, które wybitny teoretyk może popełnić, a więc także konieczność wykazania składników kapitału, które występują w polskim prawie i we wzorze polskiego sprawozdania finansowego.  W świecie mamy do czynienia z podmiotami gospodarczymi, o których wybitni teoretycy nigdy nie słyszeli, są spółki kapitałowe bez kapitału, spółki bezkapitałowe z kapitałem, są spółki założone w rajach prawnych tylko po to, aby móc założyć inne spółki w rajach podatkowych. Sporządzając sprawozdanie kapitałowe mamy obowiązek wykazać kapitał zakładowy spółki dominującej jako kapitał zakładowy grupy kapitałowej, wobec tego robiąc kolejne wyłączenia kapitałowe pomiędzy spółkami musimy dokonywać procentowych wyłączeń na